Exodus 1947
- Written by:
- Rokhl Korn
- Translated by:
- Miriam Isaacs
- Published:
- Spring 2018
- Part of issue number:
- Translation 2018
Rokhl Korn wrote this poem while in Sweden, in 1947, upon learning of the affair of the Exodus. It speaks to the larger condition of the Jews in the aftermath of the War – homeless and desperate but longing for a homeland.
The fires of the crematoriums already had licked at their feet,
their portions of deadly gas were already meted out
or perhaps a small sharp lump of lead
had already taken aim at their hearts.
Oh, come look at the signatures burnt
onto Jewish arms, tinted violet and blue,
the long numbers, leading to destruction
the long numbers, guides to death.
Now these hands cling to a plank of a floating ship,
hands before which everyone should kneel.
God himself should be begging forgiveness from them
every sunset and every day’s end.
They cling to a plank of a floating ship.
Their dream had been forged while still in the Treblinkas,
a dream of a homeland, of hominess,
where wandering ends at the verge of the desert.
Those feet, which felt the crematorium fires,
they must now again pass over the bloody German soil
with every step, their wounds ripped open
and on “Exodus,” a new kind of refugee swims away,
under the watch of sharpened, raised bayonets,
into unknown distances the conscience of the world swims away.
Stockholm elul 1947
דאָס קרעמאַטאָריום־פֿײַער האָט שױן זײערע פֿיס געלעקט,
די פּאָרציע גאַז איז שױן געװעזנן צוגעגרײט פֿאַר זײ
און ס'האָט גענומען שױן די מאָס פֿון זײער האַרץ
דאָס צוגעשפּיצטע, קלײנע שטיקל בלײַ.
אָ, קום און זע די אױסגעברענטע חתימות
אױף הענט, אױף ייִדישע פֿיאָלעטיק און פֿאַרבלױט,
די לאַנגע ציפֿערן פֿאַרקײלעכדיקט דורך אומקום,
די לאַנגע ציפֿערן, װי װעג־װײזערס צום טױט.
איצט קלאַמערן זײ זיך אין אַ ברעט פֿון שװימענדיקער שיף,
די הענט, פֿאַר װעלכע ס'דאַרף זיך יעדער בוקן אױף די קניענ,
און ס'דאַרף בײַ זײ פֿאַרגעבונג בעטן גאָט אַלײן
דורך יעדן זון־אױפֿגאַנג און דורך אַ יעדער שקיעה.
זײ קלאַמערן זיך אין אַ ברעט פֿון שװימענדיקער שיף —
אין די טרעבלינקעס האָט אין זײ זיך אױסגעגליט דער טרױם
פֿון הײם, פֿון הײמישער, פֿון אײגנער גרודע ערד,
װוּ ס'ענדיקט זיך דער נע־ונד בײַם מדברדיקן זױם.
די פֿיס, װאָס קרעמאַטאָריום־פֿײַער האָט געלעקט,
זײ מוזן דײַטשע בלוט־ערד איצט אױפֿשנײ באַטרעטן.
עס װערן מיט אַ יעדן טריט די װוּנדן אױפֿגעריסן —
און אױף "עקזאָדוס" שװימט אַװעק אַ נײַער פּליט,
אונטער דער װאַך פֿון אױפֿגעשטעלטע, שאַרפֿע באַיאָנעטן
עס שװימט אין אומבאַקאַנטער װײַט אַװעק דער װעלץ געװיסן.
שטאָקהאָלם, עלול 1947
ROKHL KORN (1898–1982) was a poet and short-story writer. Born in Galicia, Poland, she wrote throughout the war years while in the Soviet Union. After the war she attended a PEN international conference in Sweden and remained there until she emigrated to Montreal, Canada, in 1948, where she remained active in Yiddish literature.
MIRIAM ISAACS, linguist and Yiddishist, has taught Yiddish language and literature at the University of Maryland and has published on the sociology of language, especially that of Hasidim. Her work has also focused on Yiddish in the aftermath of the Shoah in the DP camps of Europe. She has also created a website with the Center for Traditional Music and Dance to highlight a Yiddish song archive.